115

επιγραφικα

κατασκευάσας τον λύχνον τούτον δεν έγνώριζε πλέον
τήν χρησιμότητα της έςοχής άλλα παρέλαβε ταύ-
την άνευ λόγου κατά τήν συνήθειαν τοΰ εργαστη-
ρίου. Ό ύπ'άρ. 3 λύχνος δεικνύει έν τω μέσιυ έξο-
χήν της ό-οίας ή κορυφή εχει άττοκρουσΟή. II
έςοχή αύτη κωνική αρχικώς ούο-α ήτο κοίλη κάτω-
θεν και έχρησίμευεν, ΐνα έν ταύτη εα-ηγνύεται το

όςϋ άκρον λυχνοστάτου τινός. Ό ϋ-' άρ. 4 σώζε-
ται άκέραιος και μετά της λαβής, όμως είναι έκ
τών νεωτέρων ελληνικών λύ'/νων, έττειοή το γά-
νωμα αύτου είναι 6'μοιον προς το τών νεωτάτουν
μετά γανώματος έζηλειμμένων άττικών άγγείων
τοΰ 3ου αιώνος, δηλ. άραιότερον και μετά μικράς
λάμψεως. Κ. ΡΩΜΑΙΟΣ

Ε IIIΓ Ρ Α ΦI Κ Α

Έν σελ. 189 κ. έ. του 1905 έτους της Άρ- ένθα το μέν Δέκμιος είναι το Γωμαϊκόν §οηΙϊ]ί('ϊιιηι
χ-αιολογικής Εφημερίδος έςεδόΟησαν ύπο τοΰ κ. Γ. ϋβουηιϊιΐδ, το δε Ούελίνα (ή -ΐνα) είναι τό φυλετί-
Χηκίδου έπιγραφαί τίνες θεσσαλικαί, ών αί πλείους κον όνομα ΥβΙίηα, το δε Μέανδρης κείται κατά
τών Ρωμαϊκών είσι χρόνων. I ούτων τινές χρήζουσι, σφαλεράν έκφοράν και έν άλλαις έπιγραφαΐς άπαν-
νομίζω, ορΟοτέρας αναγνώσεως, αί έςής' τώσαν άντ'ι τοΰ Μαίανδρος, δπερ ήτο το ζαλαΓον

α . II ύπ' αριθ. 12, ήτις άναγνωστέα ώοε" δουλικον όνομα τοΰ εις 6ν αναφέρεται ή έπιγραφή

(Αύτο*?άτο?αΚχί*χ?*Λ«ύ*ιονΣβπτί1ΑιονΣεουίί?ο)ν ««ελευθέρου Λευκίου Δεκμίο υ Μαιάνδρου, ον ό
Σεβαστ'ό(ν) (; Πχ?θιχδ;)ν, ~?ώΨ δεσπότης Οάψας προσφωνεί έν τήδε τή έπι-

γραφή ώδε'

« Λεύκιος Δέκρ,ιος Λευκίου υιός Ούελίνα ΙΙάττος Λεύ
κιε Δέ"/(Λΐε Λευκίου Ούελίνα απελεύθερε ηεως νοείστε

β'. II ϋπ' άοιΟ. 21, ήτις άναγνωστέα ώδ

(ΙΙχρ)θένος ούσα τέθνηκα Λεοντω ώς νέον άνθος χαίρε».

(ώ)ρν-,ς παντοθαλοΰς πρώτ' έφάνη καλύκων χ.τ.ε. μικρόν παραλλάξας τον έν ταΐς έ-ιστολαΐς μάλΐ-

ενΟα τό μεν ώς έκληπτέον ώς δηλωτικόν τοΰ χρό- συνήθη -ροσφωνήσεως τύπον τοιόνδε δντβ :

νου, καθ όν τέϋνηκεν ή Λεοντώ, τό δέ ώρ^ς, ό'περ «Λεύκιος Δέκριος Λευκίου υιός Ούελίνα Βάσσος Λευ-

ήδη ό κ. Ζηκίδης άνεπλήρωσε, νοητέον περί της κίΦ Δεκρ-.ίω Λευκίου Ούελίνα άπελευθέρω νίρωϊ χρνχττω

ήβικης αυτής άκμής, ώστε ή ό'λη τών δύο στίχων χαιρειν».

διάνοια νά ε/η ώδε' Δουλικά ονόματα, οίον τό Μαίανδρος, εύρηνται

αΐίχρθένος ούσα τέθνηκα ώς πρώτον (πρώτα) έφάνη παΡά Ρωμαίοις και άλλα, οίον 2κα>αΐ·(5ροί ζαρά

έκ τών'καλύκων τό νέον άνθος τΫΛ χαντοθαλοϋς Ιμής Κικέρωνι ΟΙυβηί. 49 (Ηΐ}θΓΐυΒ ΓαΙ)ΠθίθΓυηΐ 8θΗ-

άρας». ΠΙ&ηάθΓ) κ. ά.

γ. II ϋ- αριθ. 27, ήν άναγινιύσκομεν ώς έξά- Ιών ύπο τοΰ κ. Ζηκίδου έκδεδομένων Ηεσσαλι-

αετοον τ,οωϊκόν ώδε' κών έζιγοαοών ή υπ αριθ. 37 είναι Λατινική, ής

(ή'β·Λς άνθο)ς έχουσα Οάνον χαλεπνί ένί νούσω. ή «νάγνωσις δύσκολος άλλως τε και διότι δεν ψαί-

.. ι νεται ήαΐν ακριβώς άντιγεγραμαένη. Ιοΰτο μόνον

11 ϋ-αριθ. 21, ήτις οοΟώς άναγινωσκοαένη » λ ,-, , , , τ - λ

ο

είναι βέβαιον δ'τι ή έπιγραφή αύτη είναι άναθημα-
ε/ει ωοε' , ' . . „ , Τ ' . α, - >.

τικη άλλοις τε θεοΐς (οίον Λ θιιθπ στ. ο) και οη

Λεύκιος Δέκμιος Λ(ε)υκίου (υ)ός Ούελίν(α) (Βά)σσος κα) τοχς Λΐγυζτίοις 8βΓ3ρΐ, Αρί (στ. 1 I, ΛΐΠΐ1)ϊ

Λεύκιε Δέκρ.ιε Λευκίου Ούελί(να) απελεύθερε Μέ(κνδρ)ε 2), Ιδίάΐ (στ. 4). Έν τω 4 στίχω άναγινώσ/.ω

νιρως χρήστε χαίρε. τήν χ υηοϊ8β, ήτ[ς ί»τως ανήκει εις φράσιν δηλοΟ-

1 Τό Ιν<π. 8πρό τοΰ Λ Γχνος 9«ορβ λείψανον τοΰ Ν τοϋ 77αρΛ- σαν τό βάρος τοΰ ές ού τό άνάΟημα μετάλλου. Τον
κόν. "Ισως ο' 8(Αω'{ είναι τοΰ άρκτικοϋ Α τοΰ Άραβικόν λείψανον, ο3 5ον στί'/ον συμπληρώ (ηυπΐϊ)πί 0ΟΙ·(ΐ1Πΐ).

τεΟέντο; τό έπακολουθοί3ν οεν είναι τοΰ Αρ σύιιπλεγαα, άλλα \>.<Ί.

νον Ρ χ«ραχβΚ έττί τοΰ τιρότιρον σφβλιρώί Οπό τοΰ λίθοχόπου έπα- ΆΟ^νησ., τί| 27 Μαρτίου 1906.

ναληφΟε'ντος Α. Σ. ΒαΣΗΪ

Εξεδόθη τύ} 25 Ιουνίου 1906.