189
επιγραφαι εκ τησ ακροπολεωσ
190
Προς δεξιά, ή επιφάνεια μετά τά γράμματα
11), φ, Δ, Ο καΐ εντελώς άπολελεπισμένη. Προς
άριστεράν, αμυδρότατα, ένεκα τριβής καϊ κατα-
βρώσεως ύπό της υγρασίας, ίχνη γραμμάτων εν
τοις τέτταρσι κάτω στίχοις, Μ μεν προδήλως έν
τω πρώτω, ώσει ΛΙΟ ή Μ6ΙΙ έν τω δευτέρω, άλλ'
άβεβαιότατα, ΙΑΟ ") έν τω τρίτω, και πιθανώς Μ έν
τω τετάρτω. Ές" ου δύναται τις να μεταγράψη τήν
επιγραφήν ώδε"
Φζεβω[ν]
(Μ)ουτκι.ς φ[ίλκις] η [ίλος]
γ,Ά άοιδ[οΐς] υ) [ός]
(ίκς.....ίου) Κγ|<ρεισ[ιεύς]
[γρα|λ(;]κτεύ(ς) η [έγρα[Α[7.]ζτευ(ε).
Μνείαν της έπιγραφής ταύτης ούδεμίαν γινώ-
σκω ύπάρχουσάν που' έρευνήσας δε δεν ήδυνήΟην
ν' άνεύρω αυτήν έν ΟΙΑ., δπερ έν τούτοις περιλαμ-
βάνει έν τ. ΠΙ, ύπ' αρ. 815, τήν ύπο Εοιιπιιοηΐ,
— ρΓορθ ίθΐηρίαηι 8&ηοϋ 8ίβρΙΐίΐηϊ,— άντιγρα-
φεΐσαν έπομένην επιγραφήν, 1
Π]ολυδευκ,ίον(κ Ποσει^ώ[νι. Ούϊβουλλία]
Άλκ/ια τόν φίλτκτον τώ [έκυτν;: άν^ρί]
Ήρώδν) /„αί έκυτνί.....
ής τον λι'Οον εδρον και έν έ'τει 1898 (ότε αντέ-
γραψα αυτόν) άναπαυόμενον παρά τά έρείπια του
Αγίου Στεφάνου (50 βήματα μακράν) ύπο τό
πυκνον και κεντρωτον φύλλωμα μεγάλου θαμνώ-
δους πρίνου, μετ' άθικτων τών γραμμάτων, κατα-
φανώς δ' έχοντα δεξιά κάτω τήν αύλακα τοϋ' σιδη-
ροΟ δεσμού του συνέχοντος τον λι'Οον τούτον προς
τόν δεςιόΟεν σύννομον. έφ' ού και ύπήρχε το ήμισυ
τοΟ τελικού Ω του' β' στίχου, το ήμισυ τοΟ τελι-
κού Η τοΟ γ και ή άλλη συνέχεια της άναΟημα-
τικής έπιγραφής.
'Εγράφη έν έ'τει 1901.
Σ. Ν. Δραγούμης
ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ ΕΚ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ
Ότε κατά τό 1902 έξητάζοντο μετά προσοχής
οί κατά τήν βόρειον πλευράν της Ακροπόλεως κεί-
μενοι λίθοι, ίνα εύρεΟώσιν οί ανήκοντες εις το Ερέ-
χΟειον, εκ τίνος σωροΟ ήλΟον εις φώς και δύο ένε-
πίγραφοι, οί'τινες κατά τήν προ έτών γενομένην
συσσώρευσιν τών ώς άχρήστων έκληφΟέντων είχον
παρέλθει απαρατήρητοι. Έκ τούτων 6 εις έκ πεν-
τελικου μαρμάρου είναι βάσις έχουσα μήκος 0,50
και σωζόμενον ύψος 0,11, έπειδή προς τά άνω ό
λίθος είναι κατεστραμμένος, δ'πως και προς τα
άριστερά. Τά κατωτέρω συμφώνως προς εκτυπον
άναπαριστώμενα γράμματα εχουσιν ΰψος μέγι-
στον 0,013.
ΔΟΥΚΡΑΠΙΔΗΣ Ε Π Ο I Η Σ Ε Ν
π έπιγραφή δεν είναι άκεραία, ό'μως ή άνά-
γνωσις : (Εύχειρ Εύβουλί)δου Κρωπίδης έποίησεν,
είναι πλέον ή βεβαία λαμβανομένου ύπ' όψιν, ότι
εχομεν πολλάς έπιγραφάς του ζεύγους τούτου τών
Κρωπιδών καλλιτεχνών, ές" ών δ μεν πατήρ έκα-
λεϊτο Εύχειρ, δ δε υίος Εύβουλίδης ή άκριβέστε-
ρον : Εύχειρ Εύβουλίδου και Εύβουλίδης Εύχειρος.
Ό χαρακτήρ τών γραμμάτων είναι άκριβώς ο αυτός
προς τον της έπιγραφής παρά Ι,δ\νγ, ΒίΙάΙιηυβΓΪη-
δοΐιηίΐβη Ν° 34, δπου άναγινώσκεται δλόκληρον
το (Ε)ύχειρ Εύβουλίδου Κρωπίδης έπόησεν. "Λλλη
έπιγραφή άσφαλώς εις μόνον τον Εύχειρα τόν
Εύβουλίδου υίον άναφερομένη δεν υπάρχει. Άλλ'
είναι πιθανόν ότι και ή εν Μεγάροις ευρεθείσα έπι-
γραφή ( ί,δννγ 222) μετά τοΟ : Εύχειρ Αθηναίος
έποίησεν προς τον αυτόν τούτον Εύχειρα αναφέ-
ρεται. "Επειτα εχομεν μακράν σειράν έπιγραφών,
1 "Ιδε και Ρ. νίάίΐΐ - Εββίβοΐιβ, νίβ (ΡΗθί'οάβ Αίίΐουδ (1872)
έν α. 40.
επιγραφαι εκ τησ ακροπολεωσ
190
Προς δεξιά, ή επιφάνεια μετά τά γράμματα
11), φ, Δ, Ο καΐ εντελώς άπολελεπισμένη. Προς
άριστεράν, αμυδρότατα, ένεκα τριβής καϊ κατα-
βρώσεως ύπό της υγρασίας, ίχνη γραμμάτων εν
τοις τέτταρσι κάτω στίχοις, Μ μεν προδήλως έν
τω πρώτω, ώσει ΛΙΟ ή Μ6ΙΙ έν τω δευτέρω, άλλ'
άβεβαιότατα, ΙΑΟ ") έν τω τρίτω, και πιθανώς Μ έν
τω τετάρτω. Ές" ου δύναται τις να μεταγράψη τήν
επιγραφήν ώδε"
Φζεβω[ν]
(Μ)ουτκι.ς φ[ίλκις] η [ίλος]
γ,Ά άοιδ[οΐς] υ) [ός]
(ίκς.....ίου) Κγ|<ρεισ[ιεύς]
[γρα|λ(;]κτεύ(ς) η [έγρα[Α[7.]ζτευ(ε).
Μνείαν της έπιγραφής ταύτης ούδεμίαν γινώ-
σκω ύπάρχουσάν που' έρευνήσας δε δεν ήδυνήΟην
ν' άνεύρω αυτήν έν ΟΙΑ., δπερ έν τούτοις περιλαμ-
βάνει έν τ. ΠΙ, ύπ' αρ. 815, τήν ύπο Εοιιπιιοηΐ,
— ρΓορθ ίθΐηρίαηι 8&ηοϋ 8ίβρΙΐίΐηϊ,— άντιγρα-
φεΐσαν έπομένην επιγραφήν, 1
Π]ολυδευκ,ίον(κ Ποσει^ώ[νι. Ούϊβουλλία]
Άλκ/ια τόν φίλτκτον τώ [έκυτν;: άν^ρί]
Ήρώδν) /„αί έκυτνί.....
ής τον λι'Οον εδρον και έν έ'τει 1898 (ότε αντέ-
γραψα αυτόν) άναπαυόμενον παρά τά έρείπια του
Αγίου Στεφάνου (50 βήματα μακράν) ύπο τό
πυκνον και κεντρωτον φύλλωμα μεγάλου θαμνώ-
δους πρίνου, μετ' άθικτων τών γραμμάτων, κατα-
φανώς δ' έχοντα δεξιά κάτω τήν αύλακα τοϋ' σιδη-
ροΟ δεσμού του συνέχοντος τον λι'Οον τούτον προς
τόν δεςιόΟεν σύννομον. έφ' ού και ύπήρχε το ήμισυ
τοΟ τελικού Ω του' β' στίχου, το ήμισυ τοΟ τελι-
κού Η τοΟ γ και ή άλλη συνέχεια της άναΟημα-
τικής έπιγραφής.
'Εγράφη έν έ'τει 1901.
Σ. Ν. Δραγούμης
ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ ΕΚ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ
Ότε κατά τό 1902 έξητάζοντο μετά προσοχής
οί κατά τήν βόρειον πλευράν της Ακροπόλεως κεί-
μενοι λίθοι, ίνα εύρεΟώσιν οί ανήκοντες εις το Ερέ-
χΟειον, εκ τίνος σωροΟ ήλΟον εις φώς και δύο ένε-
πίγραφοι, οί'τινες κατά τήν προ έτών γενομένην
συσσώρευσιν τών ώς άχρήστων έκληφΟέντων είχον
παρέλθει απαρατήρητοι. Έκ τούτων 6 εις έκ πεν-
τελικου μαρμάρου είναι βάσις έχουσα μήκος 0,50
και σωζόμενον ύψος 0,11, έπειδή προς τά άνω ό
λίθος είναι κατεστραμμένος, δ'πως και προς τα
άριστερά. Τά κατωτέρω συμφώνως προς εκτυπον
άναπαριστώμενα γράμματα εχουσιν ΰψος μέγι-
στον 0,013.
ΔΟΥΚΡΑΠΙΔΗΣ Ε Π Ο I Η Σ Ε Ν
π έπιγραφή δεν είναι άκεραία, ό'μως ή άνά-
γνωσις : (Εύχειρ Εύβουλί)δου Κρωπίδης έποίησεν,
είναι πλέον ή βεβαία λαμβανομένου ύπ' όψιν, ότι
εχομεν πολλάς έπιγραφάς του ζεύγους τούτου τών
Κρωπιδών καλλιτεχνών, ές" ών δ μεν πατήρ έκα-
λεϊτο Εύχειρ, δ δε υίος Εύβουλίδης ή άκριβέστε-
ρον : Εύχειρ Εύβουλίδου και Εύβουλίδης Εύχειρος.
Ό χαρακτήρ τών γραμμάτων είναι άκριβώς ο αυτός
προς τον της έπιγραφής παρά Ι,δ\νγ, ΒίΙάΙιηυβΓΪη-
δοΐιηίΐβη Ν° 34, δπου άναγινώσκεται δλόκληρον
το (Ε)ύχειρ Εύβουλίδου Κρωπίδης έπόησεν. "Λλλη
έπιγραφή άσφαλώς εις μόνον τον Εύχειρα τόν
Εύβουλίδου υίον άναφερομένη δεν υπάρχει. Άλλ'
είναι πιθανόν ότι και ή εν Μεγάροις ευρεθείσα έπι-
γραφή ( ί,δννγ 222) μετά τοΟ : Εύχειρ Αθηναίος
έποίησεν προς τον αυτόν τούτον Εύχειρα αναφέ-
ρεται. "Επειτα εχομεν μακράν σειράν έπιγραφών,
1 "Ιδε και Ρ. νίάίΐΐ - Εββίβοΐιβ, νίβ (ΡΗθί'οάβ Αίίΐουδ (1872)
έν α. 40.